Deze video is een eerbetoon aan mijn leven. Ik ben Michael en Ik ben 44 geworden. Ik heb euthanasie gedaan omdat de klachten van mijn MS mij ondragelijk werden
Laat ik beginnen met dat het leven schitterend was. Ik heb talloze mooie momenten in mijn leven beleefd; ik heb het leven van alle kanten gezien. De laatste jaren sta ik elke dag op en besef ik me hoe blij ik ben met wat ik allemaal heb. Hoe blij ik ben dat ik hier geboren ben en niet ergens in een derde wereldland, waar honger en geweld zijn. Ik ben in Nederland geboren, behorend tot die paar procent van de wereldbevolking die het goed heeft, en dat realiseer ik me heel goed.
Een groot deel van mijn leven heb ik gewijd aan het werken met mensen met ernstige beperkingen. Ik heb van dichtbij gezien hoe uitdagend het leven kan zijn, hoeveel pijn sommigen onder ons ervaren, en toch de kracht vinden om door te gaan. Dit heeft altijd mijn diepste respect opgeroepen. De laatste paar jaar heeft multiple sclerose (MS) mijn leven veranderd. Mijn grootste klachten zijn de pijn in mijn handen, slapeloosheid daardoor en dubbelzien. Mijn kijken is de laatste maanden vooral erg achteruit gegaan waardoor ik soms dagen heb dat ik buiten rij en denk dat ik LSD op heb of zoiets. Sinds de diagnose ben ik ook mentaal onstabieler geworden, wat mijn lijden vergroot.
Ik zag hoe ik verloor van de MS en van mezelf. Omdat ik van mezelf hou, heb ik besloten mezelf verder lijden te besparen en mijn leven te beëindigen. Dit besluit heb ik niet lichtvaardig genomen. Ik heb er maandenlang over nagedacht, het uitvoerig besproken met mijn zorgverleners en mij er grondig op voorbereid. Daarom noem ik dit euthanasie, hoewel ik het zelf heb uitgevoerd. Sorry als ik tegen jou misschien heb gezegd dat ik euthanasie zou krijgen via een arts. Ik had geen zin om het uit te leggen. Ik heb hier echt heel veel gesprekken over gehad met mijn hulpverleners. Ik had toestemming voor euthanasie via het expertiseteam euthanasie, maar ik realiseerde me dat dit niet de manier was waarop ik wilde gaan. Ik wilde niet afhankelijk zijn van een arts en wilde dit moment alleen doormaken. Het leven verlaten is al moeilijk genoeg. Ik heb gebruikgemaakt van mijn zelfbeschikkingsrecht nu ik dat nog kon. Ik heb met trots mijn eigen strijd gewonnen, zonder hulp. Ik wil dat je weet dat dit mij een overwinning en rust geeft. Dat ik weet dat ik niet verder achteruit zal gaan en dat ik nu geen pijn meer heb. Ik hoef de wereld niet meer te zien alsof ik drugs op heb, Ik heb eindelijk de ware liefde voor mezelf gevonden. Mijn leven is nu voltooid en heeft waardig rust gevonden.