Als de woorden in mijn hoofd mijn mond niet meer gemakkelijk verlaten,
Heb dan wat geduld met mij, Ik wil graag met je praten.
Alleen alles gaat wat trager,
Ik ben nog wie Ik ben, alleen nog vager.
Als de bewegingen die ik wil maken wat onhandig zijn,
Denk dan niet ik moet hem helpen, Dat vind ik niet fijn.
Al zijn er soms ook dagen dat je weinig merkt,
Soms kan ik de wereld aan en soms ben ik beperkt.
Ik snap dat jij niet alles snapt en dat hoeft ook niet,
Maar ik hoop dat je nog altijd,
de mens achter mijn MS ziet.
