Als ik jouw pijn kan verzachten,
als ik jouw tranen mocht zijn,
warm op jouw gezicht,
jouw ogen open kon doen,
jou helpen naar het licht,
alleen maar een wegwijzer kon zijn,
weg van hier, weg van jouw pijn.
Al is het nu donker en grauw,
na onweer wordt het vaak weer blauw.
De vogeltjes kun je horen fluiten,
heel zacht,
ook als je alleen bent,
zelfs midden in de nacht.
Het zijn tekenen voor jou,
er komt mooi weer aan.
Vertrouw dat nou.
Vandaag is zo’n dag.
Vandaag kan niet meer stuk.
Alles kan fout gaan.
Vandaag is er geluk.
Niets kan er vandaag gebeuren.
Vandaag is zo’n mooie dag.
Alles zal goed zijn.
Zo’n dag waarop alles mag.
Vandaag geen traan of somberheid.
Want vandaag is er geluk.
Alles mag fout gaan,
Want vandaag kan niet meer stuk.
Er is vandaag geluk voor iedereen.
Want vandaag is zo’n mooie dag.
Zo’n dag!
Zo’n dag waarop je alles mag!
Twee bomen naast elkaar,
in regen en in wind,
in hitte en in kou.
Ze staan hun leven lang
naast elkaar.
De wortels in elkaar verstrengeld,
ze hebben elkaar nodig
om de warmte in de kou,
om de schaduw in de zon.
Samen worden ze oud,
en zullen ze sterven.
Twee bomen, naast elkaar,
bij elkaar, in elkaar verstrengeld.
Soms heb je dat, je irriteert je even,
geen geduld voor de mensen om je heen.
In de trein, op straat of in de supermarkt,
je bent in jezelf, even te alleen.
Lopend door de mensen,
zie je ze niet staan.
Er zijn er best wel veel,
maar hebben niets misdaan.
De een loopt in de weg,
de ander kijkt je aan.
Irritatie voel je,
maar laat dat gevoel gewoon toch gaan.
Geef de ander gewoon een lach,
en misschien,
maak je daarmee de ander zijn dag.
Zo voel je je fijner met de mensen om je heen,
en hoef je nooit te zeggen,
‘Ik voel me alleen, alleen, alleen.
Als je niet kunt slapen,
ga dan eens met mij mee,
samen in gedachten,
heel eventjes naar zee.
Sluit je beide ogen,
voel het warme zand,
er zijn maar weinig mensen,
op dit verzonnen strand.
Er waait een heerlijk briesje,
de golven kabbelen zacht,
je voelt je vrij en veilig,
en iedereen die lacht.
Niemand wil jou storen,
ze gunnen jou je rust,
denk dus als je niet kunt slapen,
even aan deze denkbeeldige kust.
Zit je nog vol zorgen,
spoel ze even af in de zee,
de golven nemen dan als vanzelf,
al die zorgen mee.
Elke dag gaat zo voorbij,
ongeveer 6 keer in de week legt een kip haar ei.
1 dag in de week legt zij hem niet.
Dan zit zij samen met haar vriendje te scharrelen,
in het schuurtje naast het riet.
En zingen zij samen het eierenlied.
Het schuurtje is vochtig, koud en donker,
maar dat hindert niet.
Want een keer in de week,
zingen zij samen het eierenlied.
